El condor pasa. Donderdag 15 nov 2018.

Woensdag 14 nov.

Ja, el condor pasa. Suzy ziet ze vaak vliegen.😉.  Hoog in de lucht.  Al zeker 20 zijn er gespot. We wandelen en zwoegen, we focussen ons op het pad en plots attendeert Suzy ons op één of twee condors, of een mooi vogeltje of een orchidee....hoe doet ze het?

Het wandelen is zwaar werk, maar genieten.... en zwoegen en zweten.  Gisteren 14/11 deden we  35.554 stappen. Van Torres Grande naar refugio Domo Frances. De heuvel over. Eerst vlak en weids en warm. Langs de meren, groen en blauw, golvend panorama. Eindeloos. Dan de heuvel over, de maquis in.  Regen en wind. Veel wind. Hagel ook. Pad wordt smal. Uitwijken voor tegenliggers. Ola! Altijd iedereen vriendelijk. Oud en jong. Alle generaties. Alle nationaliteiten. Ik blijf achter. Ben alleen. Voel me alleen. Ineens bedenk ik wat ik moet doen als er een poema langskomt... want die leven hier. Moet ik bukken en stil blijven of een Annick fluitje pakken? Gaan lopen helpt niet, die poema is toch vlugger. Ik voel al bijna een klauw aan mijn rechterzijde... komt er opeens toch een tegenligger aan.. "Hola!". OEF!   Als ik mijn verhaal verteld heb laten de  dames hebben me niet meer alleen wandelen. Lief hè ..😏 . Voor Line is het de vakantie van het lange wachten.

We waren vandaag  bijna 9 u onderweg. Toch blijven genieten. Ik laat die rappe madammen maar doen. De wind wordt sterker, striemende regen. Onderweg een stopje. even bekomen. Om 16.00 u verder voor de laatste kms. Nog 2.5 u wandelen met ... veel stijgen, regen, wind, sneeuw en hagel. 

18.00 u Oef. We zijn er!  Toffe refugio met ballonkamers. In de onze was er al een party bezig. Gestrande wandelaars zonder tent kregen free wijn .... wij dus ook. Een wijntje en leuk gezelschap!  Leuk en origineel einde van zware dag.

We dan vroeg bed in want ontbijt staat morgen al om 7.00 u klaar.

Nu nog wat fotootjes. 

Kiss.

Heidi