Himalaya wandeldag 1 op donderdag.

Goedemorgen,

Zijn jullie er nog ??    "Omhels de dag en geniet ervan....."  leert de BUddha ons. "Blij te zijn dat je er bent, ook al gaat het even minder goed. Het leven is een geschenk..... " 2 u hadden we praatje over Buddha en zijn leer. En het verveelde niet. De lama Losang of beter de 'Rinpoche ' Losang , want hij heeft een klooster gesticht, vertelt op een bijzonder aangename manier, én met humor... en wij nemen nota in ons gekregen dagboekje, van handgeschept papier.  Ook mooie uitspraken:  " verspil je tijd niet " en " geef op tijd vakantie aan je lichaam en geest ". Ze klinken interessant en zullen bij blijven.

Dan volgde een gezellige lunch buiten met zicht op de Himalaya.  Kan je je dat voorstellen..? Crazy hè.......Het was wel een beetje bewolkt. De lama at gezellig mee.

Daarna vertrokken we voor een wandeling van 4 uur. 2 dames durfden het niet aan en dan maakte mij tot 'kneusje' van de groep....maar ik werd in 2de positie gezet en dan ging de bergop wel beter... mijn trage tempo gaf de anderen een goed gevoel en leek het hen een fluitje van een cent.  Dus mijn langzaam stijgen was een zegen voor hen.... een goede daad!  Was mooie wandeling, een beetje surrealistisch als je bedenkt waar we lopen... De grote bergen rondom ons blijven imponerend aanwezig,  de armoede en de levensomstandigheden van de plaatselijke bevolking  zijn soms schrijnend en ontroeren enorm.  Maar zijn wel pittorest. Is raar om te zeggen, maar t is zo... Zo passeerden we langs een huisje  met veel mensen. Mannen en vrouwen stonden apart. Bleek er net iemand gestorven te zijn. Hier namen we uit respect geen foto's...

Na het diner, zonder wijn uiteraard, kregen we nog een kort meditatie moment. En dan gaan we slapen....

Slaap wel

Heidi

Ps: weet je wat een 'Heidike doen is '?     Je hoofd nog maar eens stoten  aan die superlage deurtjes... Ja,  zo lachen ze met mij. En als ik na een rustpauze op de wandeling naalden in mijn broek heb en 's avonds mijn nieuwe blouse achterste voor aan heb, lachen ze nog meer... arme ik!